Półwysep Dyrholaey

Po godzinnym pobycie nad wodospadem, trasą krajową nr 1 wyruszamy się w dalszą część podróży. Po pokonaniu 20 km odbijamy w drogę nr 218 i docieramy do Półwyspu Dyrholaey.
Okazuje się, ze ten niewielki cypel, znany dawniej przez angielskich żeglarzy jako Cape Portland, stanowił do 1918 najdalej na południe wysunięty punkt Islandii. Przypuszcza się, że około 80 tysięcy lat temu był on oddzielną wyspą, która w skutek podwodnej erupcji wulkanicznej została przyłączona do stałego lądu.
Z uwagi na wysokie powulkaniczne klify, dochodzące do 120 m wysokości oraz wyłaniające się z oceanu liczne formacje skalne, miejsce to bardzo często odwiedzane jest przez turystów.
Podczas pobytu na półwyspie, nasza uwagę przykuwa stworzony przez erozję wielki otwór w skale budującej cypel, tworzący monumentalny łuk. Jest on wystarczająco obszerny, by mogła przepłynąć przez niego łódź, czy nawet przelecieć niewielki samolot. W rzeczywistości, w materiałach turystycznych dotyczących tego miejsca, można spotkać się z informacją, że pilot-kaskader, nazwiskiem Tomme Tailor przeleciał przez widoczny w skałach łuk Dyrhólaey.
Z Półwyspu, nieco dalej na wschód, dostrzegamy unikalne formacje skalne, wyłaniające się ponad powierzchnię oceanu. Wysokie na kilkadziesiąt metrów cztery iglice są jedną z największych atrakcji turystycznych położonego niedaleko Viku. Najwyższa iglica - Háidrangur, mierząca 56 metrów, została po raz pierwszy zdobyta przez człowieka w 1893 roku. Miejscowe legendy opowiadają, że wystające z oceanu skalne słupy (Reynisdrangar) są skamieniałymi trollami. Jeszcze inne podają, że jest to troll i ciągnięty przez niego trójmasztowy statek, które zostały zamienione w kamień przez promienie wschodzącego słońca.
Na półwyspie znajduje się także wybudowana w 1927 roku, trzypiętrowa latarnia morska, do budowy której materiały zostały wciągnięte z leżącej ponad 100 metrów poniżej plaży, przy pomocy stalowej liny. Przez pierwsze kilkadziesiąt lat historii latarni, mieszkający tam latarnik poza typowa pracą, zajmował się również hodowlą owiec.
Na koniec trzeba dodać, ze Półwysep Dyrholaey to jedno z najatrakcyjniejszych na Islandii miejsc do obserwowania ptaków morskich. W lipcu skały cypla i otaczających go wysepek roją się od nurzyków i mew, nietrudno spotkać tam również maskonury.
Dyrhólaey w sezonie lęgowym (1 maja do 25 czerwca) jest całkowicie zamknięty dla ruchu turystycznego.
Półwysep wywiera na mnie ogromne i niezapomniane wrażenie. Poza ciekawym położeniem, niesamowitych przeżyć dostarcza wiejący tu z potężną siłą wiatr…
Tu pojawia się pierwsza myśl- „Islandia jest surowa, wyjątkowa i nieprzewidywalna”…

Zdjęcia (52)

Komentarze (4)